Het handschrift
De duim staat voor het ego en de ik-wilskracht. De duim
is de opperbevelhebber en toonaangever van de hand. Zonder de duim kan men niet
meer 'duimen'. Als we schrijven dan houden we drie vingers vast: de duim,
wijsvinger met middelvinger. Alleen al met de duim en middelvinger kun je
schrijven, maar het zal opvallen dat het moeilijk sturen is en dat andere
spieren moeten worden belast van de arm. De wijsvinger als aanwijzingsvinger
kan hierbij dienen als stuurman, de duim als kapitein, de middelvinger als roer
(steun en toeverlaat). Elke hand bevat zesentwintig gewrichtjes en door de
asymmetrische plaatsing van de vingers en door de onafgebroken dialoog met de
hersenen, vormt de menselijke hand de meest verbazingwekkende natuurlijke
concentratie van hulpmiddelen. De vingers geleiden verschillende kosmische
krachten. De duim geleidt de kracht van de ZON, die speciaal opgehoopt is in
hart, rug en ogen. Vandaar in de vingertaal met duim omhoog: Het gaat goed! Als
men de duim in een vuist doet, verbergt men zijn eigen ik-gesteldheid. Met de
duim drukt men op iets als kracht en macht. Het spreekwoord luidt: "Heb je
dat uit je duim gezogen?" Duimzuigen prikkelt het gehemelte en de
hypofyse, maakt bewustwording, het stimuleert het ik-besef van het kind.
·
wijsvinger geleidt en zegt: ‘ik wil
bewijzen, belerend, overtuigend en proevend;
·
wijsvinger is genietend: vinger ermee
aflikken!
·
middelvinger is geleider, die dingen tot
stilstand brengt;
·
ringvinger geleidt de kracht van schoonheid,
het genot en de harmonie, vinger der liefde;
·
pink is geleider van kracht, voortgaan,
denken en gesprek;
Intuïtief
zal men dus de juiste vinger gebruiken voor passende bezigheden. Door de handen te gebruiken, brengt men niet alleen een
vorm in de stof teweeg, maar oefent en versterkt men ook zijn zielskracht, die
ze geleidt. Wie geen handenarbeid wil verrichten, verliest vermogens en
mogelijkheden, dus ook macht. Handen zijn uitdrukkingsvormen van aard en
karakter. Door ze te beschouwen (ook de lijnen) kan men zelfkennis opdoen, kan
men zich bewust worden van zijn aard en lot. Door wat de handen maken, bewijst
men zijn eigen vermogens en voelt men de zékerheid. Wat handen doen, werkt
terug op het karakter. Doe niet steeds hetzelfde. Werk aan de lopende band verarmt!
Met
handen kan men ‘handelen’’ en ‘onderhandelen’,
iets ‘vatten’ en ‘vervatten’, ‘grijpen’ en
‘begrijpen’. Koude zweethanden (klamme handen) verraden dat er
angst is. Als iemand het koude (klamme) zweet uitbreekt, voelt hij zich eerder
gepijnigd, dan bereid tot communicatie.
© www.natuurarts.info