Door wrijving van de zwemvlies tussen duim en
wijsvinger bereikt men het keelpunt; het tweede duimlid correspondeert
met het hoofd, daaronder het nekgedeelte; de duim wordt
doorstroomd door de grote middenmeridiaan indien daar te wrijven; dat is de
grote lichaamsleiding in de hypofyse (midden op de binnenkant van de
duimtop); veel mogelijke kwalen kan men
ermee genezen door o.a. endocriene klieren te prikkelen; bij oorpijn
drukt men op de top van de ringvinger en het middenkootje van de pink; ook bij
de inplanting van de ringvinger; voor de oogpunten massere men bij de
inplanting van wijs- en middelvinger; vlak hieronder ligt de plek van de long (rechter
long in rechter hand, linker long in linker hand); daaronder vindt
men weer de zonnevlecht; onder de muis van de duim op de zijkant van de
pols ligt de reflexplek van de prostaat; eveneens ook de plek van
de baarmoeder; aan de pinkzijde op de pols ligt de reflexplek
van de onderrug, testikels en
eierstokken; de plek van de urineblaas
ligt nog boven de pols in het midden; zo vindt u de sterrenhemel in uw lichaam
weer in de hand terug – zo is alles onderling analoog.
In de hand komen de zenuwverbindingen samen van alle
inwendige organen. Daardoor kunt u deze organen, als deze ziek zijn, helpen
door de zenuwuiteinden met de hand in te drukken of te wrijven, teneinde
blokkeringen in de levensstroom op te heffen. Door het bedrukken, knijpen en
wrijven van de vijf vingers, bestrijkt u dus al een enorm gebied, zowel in de
ziel als in het lichaam als door omstandigheden. Sommige punten wijken af in
bestaande systemen (handkaarten). Deze worden niet summier of exact aangegeven
op de juiste plaats. Volgens de meest recente medische (wetenschappelijke)
ontwikkelingen zijn de Duitse posters, waarop de handen zijn afgetekend met
daarin de geplaatste organen, de meest betrouwbare. Drukpuntmassage van de
handen is een oeroude methode van de Amerikaanse Indianen, die de blanken van
hen geleerd hebben. Ze zijn door vele natuurgeneeskundigen en artsen
overgenomen. Maar bijna elke leek kan het ook leren. Een hand is een heel
bijzonder lichaamsdeel. De lijnen in de handpalm worden gezien als rivieren van
de krachten van zon, maan en sterren, die speciaal elk een vinger
doorstromen.
Bij de ziekte van Dupuytren (klauwhand), kan de hand
zich niet meer optimaal openen. Men wil zich als het ware niet in de kaarten
laten kijken. Maar wel is men steeds alert om als het ware in de aanval over te
gaan. Deze klauwhanden doen ons ook denken aan ‘wapens' die gebruikt
worden als ze echt nodig zijn, maar ze worden vaak ingehouden door eigenlijk
agressie of strijdlust en niet bij machte zijn te handelen. De vuist is bijna
gebald. Dit is een bepaalde zienswijze. Ook bij pasgeboren kinderen zien we
vaak een samengebalde vuist, wat lijkt op de eerste signalen, om krachten te
bundelen en zich te wapenen voor invloeden van buitenaf. Baby’s, maar ook
volwassenen hebben met zulke gesloten vuisten, maar niet de mogelijkheid en de
energie, om voor de dag te komen. Ze zijn niet in staat te geven noch te
ontvangen. Omdat ze moeilijk een hand kunnen geven, kan dit frustrerend
doorwerken in de psyche. Let hierbij vooral op welke hand het meest is
aangedaan: de gevoelshand of de scepterhand. Als er een linkerhand gegeven moet
worden (uit bittere noodzaak) kan dit onbeholpen lijken en hoeft er geen
verantwoording afgelegd te worden voor de verborgen gefrustreerde macht van de
rechterhand. Nog erger is het als beide handen niet meer uitgestoken kunnen
worden. Geen helpende hand meer kunnen bieden in de samenleving!
Als er rond de nagels een zich een ontsteking voordoet
is er iets mis met de vitaliteit. Men kan zich moeilijk weren, immers de
gebalde handen zijn aangetast of defect. Men kan zijn agressie niet voldoende
toepassen. Men kan niet meer echt krabben of van zich af te slaan. Ook
nagelbijten kan het een en ander duidelijk maken. Er is te weinig zelfvertrouwen
om aan het leven te knagen, zo knaagt men aan zichzelf. Niet om van zich af te
kunnen bijten. Het conflict kan zelfs tot op het bot gaan (nagelbedontsteking).
Zo is er op vele fronten verbanden te leggen.
© www.natuurarts.info