Welke kleur heeft gezonde urine?

De urine wordt naar kleur beoordeeld. Normaliter is urine goudgeel van kleur. Dit  wordt veroorzaakt door de kleurstof urochroom. Deze wordt continue in een en dezelfde hoeveelheid geproduceerd. Bij minder geconcentreerde urine is de kleur helder, maar bij sterk geconcentreerde urine donkerder. Als men meer water drinkt wordt de kleur van de urine vanzelf lichter. Een lichte verkleuring treft men ook aan bij medicijnen die ontwateren en bij slecht ingestelde diabeteskwalen of bij onvoldoende werkende nieren. Donkere urine betekent meestal indikking van urine. Bij leverzieke personen kleurt het stofje bilirubine de urine donker. Bij hepatitis en geblokkeerde galwegen of verstopping is urine meestal bierbruin van kleur!

 

De gele urinekleur van een geconcentreerde ochtendurine stamt af van de zogenaamde urochroomstofjes. Dat zijn urinepigmenten. Is in het reagensbuisje een verminderde of beperkte resorptie aanwezig waarin geconcentreerde urine wordt gedaan, zo wordt door het verdunnen van de urine de pigmenten lichter van kleur. Witte urine verschijnt in beeld wanneer lymfvloeistofjes in de urinewegen overlopen (chylurie). Dit komt voornamelijk voor bij hyperfosfaterurie en plasmacytoom. Een melkachtig troebele urine komt voor bij pyurie (bijv. bij infecties). Zwarte urine duidt meestal op uitscheiding van melanine of ochronose. Dit laatste geeft een aangeboren blauw zwartachtige verkleuring van het bindweefsel. Gescheiden urine met rode of roodbruine kleur en gecentrifugeerd door celbestanddelen, duidt op hemoglobinurie. Vaak is het serum roodachtig. Het stofje myoglobinurie verkleurd.

 

kleur urinering:                     aantoonbaar op:                    conclusie:

bleekgeel tot lichtbruin:        fysiologische kleur:               normaal:

 

kersenrood                             scatool                                   verdacht op ileus, vervuilde darm

blauw, blauwachtig                indicaandysbiose,                  mycose

groen, groenachtig                 bilirubine, biliverdine               galkwaal, stuwend afvloeisel

melkachtig tot wit                   eiwit                                        renaal eiwitverlies, nierinfectie

schuimig opbruisend             carbonaten, uraten                 gasvorming in darm, winden

schuimkroontje                      blaas of niersteen                  path. verand. urogenitaal gebied

vlokkig of troebel                                                                   blaaslijden, fluor albus

kastanjebruin                          urobiline                                  verdacht op leverfunctiestoring

donkergeel                             urobilonogeen                        verdacht op leverfunctiestoring

donkerbruin-zwart                  melanine                                verdacht cancer. huidslijmvliesziekte

violet                                       bence-jones-lichaam             plasmocytoom

 

pH-waarde

De pH-waarde schommelt tussen 4,5-8.0. Die kan middels een teststrookje gemeten worden. De strookjes, bij  elke apotheek verkrijgbaar, bezitten een gevoelige pH-kleurstof. We zien bij  pH-waarden vaak storingen van de zuurbasenhuishouding. Zelfs niersteenvorming.

<terug naar menu

 ©            www.natuurarts.info